கோடை ஆரம்பமாகியதில் காட்டில் நீர் நிலைகளில் நீர் குறைய தொடங்கியது. முற்றிலும் வறட்சி ஏற்படும் முன், வேறு இடத்தை கண்டறிய வேண்டும் என விலங்குகள் கலந்துரையாடின.
துள்ளிக்குதித்த மான் கூட்டமும், வேகம் காட்டிய வரிக்குதிரைகளும் இது தொடர்பாக ஆலோசித்தன. பேசி முடிவெடுக்க ஒற்றுமையுடன் கூடின. அப்போது மான்களின் தலைவன் ‘நண்பர்களே… செழிப்பான ஓடையை கண்டறிந்து வருகிறேன். பின், அனைவரையும் அழைத்து செல்கிறேன்…’ என்றது.
அதன் பேச்சை கேட்டு மகிழ்ந்தன வரிக்குதிரைகள். காட்டின் ஒரு பகுதியில் பசும் புல்வெளியும், அதையொட்டி பெரிய ஓடையையும் கண்டறிந்து தகவல் கூறியது.
பின், மான்களும், வரிக்குதிரைகளும் அங்கு இடம் பெயர்ந்தன. சில நாட்களுக்கு பின், அவற்றுக்குள் சண்டை ஏற்பட்டது. ‘நான் தான் ஓடையை கண்டுபிடித்தேன். என்னை மீறி, இதில் நீர் அருந்த கூடாது…’ கர்வத்துடன் உத்தரவிட்டது மான்களின் தலைவன்.
‘நண்பா… காட்டில் உள்ள ஓடை, எல்லா உயிரினங்களுக்கு பொதுவானது; எங்களை கட்டுப்படுத்த உன்னால் முடியாது…’ என்றன வரிக்குதிரைகள். வீண் கர்வத்தால் மான் -மற்றும் வரிக்குதிரை கூட்டங்கள் பிரிந்து நின்றன.
இந்த சண்டையை கவனித்தது ஒரு சிறுத்தை. தனியாக மேயும் மான்களை வேட்டையாடுவது அதற்கு எளிதாக அமைந்தது. இதனால், மான்கள் எண்ணிக்கையில் குறைய துவங்கின. நண்பர்களாய் பழகி, ஒற்றுமையாக வாழ்ந்த போது, மகிழ்ச்சியும், பாதுகாப்பும் இருந்தது. கர்வத்தால் ஏற்பட்ட சண்டை அழிவுக்கு காரணமானது. தவறை உணர்ந்து மன்னிப்பு கேட்டது மான்களின் தலைவன்.
அவை மீண்டும் நட்பாய் இணைந்தன. சிறுத்தைகள் வலிமை குறைந்து பின் வாங்கின. வெற்றியால் மகிழ்ச்சி அடையாலம். ஆனால், கர்வம் கொள்ளலாகாது. அது அழிவையே தரும்!
