பேராசை

ரகு ஒரு செழிப்பான வாலிப வர்த்தகன். செல்வச் செழிப்பினால் ஆடம்பரமாக வாழ்ந்து வருபவன். ஒரு நாள் தன் ஆடம்பர வாகனத்தை நகரத்தின் வாகனத் தரிப்பிடத்திற் கொண்டுவந்து நிறுத்திவிட்டு உணவு உண்பதற்காக இறங்கி வாகனத்தின் கதவை சாத்த நினைக்கும்போதே, அங்கு நின்ற ஓர் இளைஞன் இவன் இறங்கும்வரை காத்திருந்தவன் போலவே

ரகுவை நோக்கி கைகூப்பியவனாக

“ஐயா, நான் மிகவும் பசியோடிருக்கிறேன்.

சாப்பிட்டு சில நாட்களாகிவிட்டன.

ஏதாவது வாங்கி சாப்பிடவும் என்னிடம் பணமில்லை. எனக்கு எவ்வளவாவது காசு தந்து என் பசியைத் தீர்க்க உதவுங்கள்” என்று கெஞ்சினான்.

பார்க்க திடகாத்திரமான இளைஞனாக இருந்தான். கந்தல் ஆடையுடன் கவலையும் கஷ்டமும் பசியின் வாட்டமும் சேர்ந்தே தோய்ந்திருந்த அவ் இளைஞனைப் பார்த்தவுடன் ரகுவுக்கு அனுதாபம் வராமலில்லை. கோபமும் கலந்தே வந்தது.” ஏன் உன் உடம்பு பார்க்க நன்றாய்த்தானே இருக்கிறது. இந்த இளவயதில் உழைக்காமல் அடுத்தவர்களிடம் கையேந்த உனக்கு வெட்கமாக இல்லையா? எங்காவது வேலை செய்யலாமே?” என்று சற்று அதட்டலுடன் கேட்டான் ரகு.

இளைஞன்” எனக்கு எங்கேயுமே வேலை தருகிறார்களில்லை ஐயா அதனாற்தான்……” என்று முகத்தை பாவமாக வைத்துக்கொண்டு சொன்னான்.

ரகு” நான் உனக்கு வேலை தந்தால் செய்வாயா?” எனக் கேட்க அந்த இளைஞனும் என்ன வேலையாயிருந்தாலும் பரவாயில்ல கொடுங்கள் ஐயா செய்கிறேன். சம்பளம் எனக்கு உணவுக்கு மட்டும் இருந்தாலும் போதும் ஐயா. என் பசியைத் தீர்த்தாலே போதும் உங்களுக்கு புண்ணியம் கிடைக்கும்.”என்றான்.

“எனக்கு சொந்தமாக பெரிய ஆடைத் தொழிற்சாலைகள் மூன்று இந்த நகரத்திலேயே இருக்கின்றன. உனக்கு கண்டிப்பாக ஒரு சிறப்பான வேலை தருகிறேன்.”என்ற ரகு

அந்த இளைஞனிடம் அவன் பெயர் சுரேஸ் எனக்கேட்டறிந்துவிட்டு

ஒரு அட்டையை நீட்டியவனாக” இது என் விசிட்டிங் காட், இதில் என் விலாசம் இருக்கிறது. அந்த விலாசத்துக்கு நாளை காலை 9 மணிக்கு வா. வந்து என்னைப்பார்” என்றதும் சுரேஸ் எனும் அந்த இளைஞன் அந்த அட்டையை நன்றியுடன் வாங்கிக்கொண்டு சிரித்த முகத்துடன் அங்கிருந்து செல்ல முற்பட்டபோது தன் பணப்பையிலிருந்து பணத்தையெடுத்த ரகு அவனுக்கு அதை நீட்டியவாறே” நில் சுரேஸ் இதை எடுத்துக்கொண்டு போ. இதில் நன்றாக பசியாறிவிட்டு நல்ல உடைகள் வாங்கி அணிந்துகொள்” என்றான். இரு கண்களிலிருந்தும் வழிந்த நீரை தன் கைகளால் துடைத்துக்கொண்ட சுரேஸ் கைகூப்பியவாறு ரகுவைப் பார்த்து நன்றி சொன்னான்.

மறுநாட்காலை சுரேஸ்

உரிய முகவரியைக் கண்டுபிடித்து உரிய நேரத்தில் அங்கு வந்திருந்தான்.

அங்கே அலுவலக அறைக்கு அழைக்கப்பட்ட சுரேஸ் அங்கிருந்த ரகுவைக் கண்டதும், கைகூப்பி வணக்கம் சொன்னான்.

பதில் வணக்கம் சொன்ன ரகு, அங்கே தன் எதிரே இருந்த இருக்கையில் சுரேஸை அமரச் சொன்னான். அமர்ந்ததும் “இங்கே பார் சுரேஸ், உன் நிலைமை மாற வேண்டுமானால், நீ ஒரு தொழில் செய்து மட்டும் போதாது, அதனால் நீ விரும்பினால் நான் சொல்வது போல செய்யலாம்.

இந்த நிறுவனம் ஆரம்பிக்கப்பட்டதிலிருந்து ஒருபோதுமே நட்டம் காணாத வெகுவான இலாபத்தினை ஈட்டித்தருகின்ற நிறுவனம், இதோ கணக்கறிக்கை பார்த்து விளங்கிக்கொள்” என்றவன், ஒரு கோவையை நீட்டினான். வாங்கிய சுரேஸ் அதைப்புரட்டிப் படிப்பதுபோல சைகை மட்டுமே செய்கிறான் என்பதை ரகு அவதானிக்கத் தவறவில்லை.

“கடந்த மாதத்தின் இந்த நிறுவனத்தின் இலாபம் பார்த்தாய்தானே? ஒரு மில்லியன் ரூபா”

என்ற ரகு “நான் இதை ஏன் உன்னிடம் சொல்கிறேன் என்பதை விளங்கிக் கொண்டிருக்க மாட்டாய் “திரு திருவென முழித்துக் கொண்டிருந்த சுரேஸைப் பார்த்துச்சொன்னான். நீ என்னோடு இந்த நிறுவனத்தின் பங்காளியாகிவிடு. மாத இறுதியில் இந்நிறுவனம் ஈட்டும் இலாபத்தில் எனக்கு வெறும் பத்து சதவீதத்தினைக் கொடு. இலாபத்தில் 90% உனக்கு.

இந்த நகரம் மட்டுமல்ல நாட்டிலுள்ள பல நகரங்களிலும் காணப்படுகின்ற பிரசித்திபெற்ற ஆடை விற்பனை நிலையங்கள் அனைத்திலுமே இந்நிறுவனத்துக்குச்சொந்தமான தொழிற்சாலைகளில் தயாரிக்கப்படும் உற்பத்திகள் விற்பனை செய்யப்படுகின்றன.

இந்நிறுவனத்தின் இலாபம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க, உனக்கும் வருமானம் அதிகரிக்கும்.

சரிதானே?என்றான்.

சுரேஸ், நடப்பது கனவா நனவா என்பதறியாது தன் காலை தன் கையால் ஒரு தடவை கிள்ளிப்பார்த்துக்கொண்டான்.

கனவல்ல என்பதை உணர்ந்ததும் ரகுவைப் பார்த்து சரி என தலையசைத்தான் .

ரகு “நாம் பங்குதாரர்களாக ஆகும் ஆவணங்களை இன்றே தயார் செய்ய நம் மெனேஜரைப் பணிக்கிறேன்.

நாளை காலையிலேயே ஒரு நல்ல நேரமாகப் பார்த்து ஒப்பந்தத்தில் கையொப்பமிடலாம்.

நாளையிலிருந்து நாம் பிஸினஸ் பாட்னர்கள் சரியா?” என்றான் ரகு. இருவரும் கைலாகு கொடுத்த பின்னர் சுரேஸ் புறப்பட்டான்.

ரகு சொன்னதற்கிணங்க அங்கிருந்த மேனேஜரை சந்தித்து தேவையான விபரங்களை வழங்கியபின் பெருமகிழ்ச்சியோடு அங்கிருந்து வெளியேறினான்.

மறுநாள் காலை சொன்னதுபோலவே அந்த அலுவலகத்தில்

ரகுவுடன் சுரேஸும் உடன்படிக்கையில் கையொப்பமிட்டு

உத்தியோகபூர்வமாக பிஸினஸ் பாட்னர்களாக ஆனார்கள். ரகுவின் வேண்டுகோளுக் கிணங்க நிறுவன முகாமையாளர் சுரேஸுக்கு அந்நிறுவன செயற்பாடுகளை விரிவாக எடுத்துரைத்தார்.

தொழிற்சாலைகளையும் பார்வையிட அழைத்துச் செல்லுமாறு பணிக்கப்பட்டது.

மிக்க மகிழ்ச்சியோடு நினைத்துக் கூடப் பார்க்காதளவு தன்னை கண்ணியப்படுத்திய இறைவனுக்கு மனதினுள் நன்றி சொல்லிக் கொண்டான் சுரேஸ். அங்கே பணியாட்கள் அவனை “சார்” என்று விழித்துப் பேசியதிலேயே பூரித்துப்போனான்.

பணிகள் சிறப்பாகச் சென்றன.

ஒருமாதம் நிறைவுற்றது.

ரகுவின் அலுவலக அறைக்குள் நுழைந்த சுரேஸை அமரச்சொன்ன ரகு ” எப்படி வியாபார விடயங்கள் நன்றாக நடக்கின்றனவா? எப்படி உணர்கின்றாய்” எனக்கேட்டான்.

சுரேஸும்

” பரவாயில்லை. வர்த்தக விடயங்கள் சிக்கலெதுவுமின்றி வழமைபோலவே நிகழ்கின்றன.”

என்றான்.

“வழமைபோல நிகழ்ந்தால் போதாதே, வளர்ச்சி ஏற்பட முடிந்தளவு முயல வேண்டும்.” என்றான் ரகு. சுரேஸ் ஆமென தலையசைத்த வண்ணம் மேசையில் ரகுவின் பக்கமாக பணத்தை வைத்தான்.

“இந்த மாதம் நிறுவனத்தின் இலாபம் ஒன்பது இலட்சம் ரூபா. பேசிக் கொண்டதுபோலவே உங்கள் பங்கு 10% தொண்ணூறாயிரம் ரூபா இதில் இருக்கிறது கணக்கிட்டுப் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள் இலாபத்தில்

90% தினை நான் எடுத்துக் கொள்கிறேன்”

என்றும் சொன்னான்.

“கணக்கிட்டுப்பார்க்க எந்தத் தேவையுமில்லை.

நான் உன்னை முழுமையாக நம்புகிறேன்.”

என்றான் ரகு.

ஒன்பது லட்சம் ரூபா இலாபம் என்பது அந்நிறுவனத்தில் ரகு கண்ட ஆகக்குறைந்த மாத இலாபம் என்றாலும், அது தொடர்பாக எதுவுமே பேசாமல் அமைதியாக இருந்தான் ரகு.

“முழுமுயற்சியோடு கடுமையாக வேலைசெய்தால் இனி நாம் பெரிய இலாபம் காணலாம்” என்று மட்டுமே சொன்னான்.

“முயற்சிப்போம்” என்றான் சுரேஸ்.

பங்காளிகளது இரண்டாவது மாதம் நிறைவுற்றது.

இரண்டாம் மாத நிறைவில் நிறுவனம்

ரூபா பத்து இலட்சம்

இலாபமீட்டியிருந்தது.

முன்னைய

மாதம் போலவே இலாபத்தில் ரகுவின்10% பங்கான ரூபா ஒரு இலட்சம் பணத்தினை பங்காளி சுரேஸே ரகுவிடம் ரகுவின் அலுவலக மேசையில்

கொண்டுவந்து வைத்து அதை எண்ணிப்பார்க்கவும் சொன்னான்.ர குவும் அதற்கு “நான் எதற்காக இதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்? உன்னில் எனக்கு முழு நம்பிக்கையுமிருக்கிறது என்றான். இவ் வேலையைப்பற்றி நீ என்ன நினைக்கிறாய் சுரேஸ்,

பிடித்திருக்கிறதா? எனவும் கேட்டான் ரகு.

“இதென்ன கேள்வி சார் பல நாட்கள் உணவின்றி பட்டினியோடிருந்த, கிழிந்த உடைகளை அணிந்து பிச்சையெடுத்துக்கொண்டிருந்த என்னை உங்கள் பங்காளியாக்கி இந்தப்பெரிய நிறுவனத்தின் பாட்னராக ஆக்கிவிட்டீர்கள்.

நான் உடுத்தியிருக்கும் இந்த அழகான உடைகளை இதற்கு முன்னர் நான் தொட்டுப் பார்த்ததுகூட இல்லை சார். இலட்சங்களடங்கிய பணத்தாள் கட்டுகளை நான் இதற்கு முன்பு கண்களால் கண்டதுகூட இல்லை. இவை என்னுடையதாகிவிட்டமை எனக்கு கனவு போன்ற ஒன்று சார், தெருவோரத்தில் நிற்கக்கூட இடமில்லாத இருந்த நான் இப்போது இவ்வளவு பெரிய அலுவலக அறையில் பெரிய மனிதன் உங்கள் முன்னால் உட்கார்ந்திருக்கிறேன். நானெப்படிசார் இதை தவறாக நினைக்க ?” என்றான் சுரேஸ்.

அந்த மாத தன் இலாபப்பங்கு ஒன்பது இலட்சம் ரூபாவை மகிழ்ச்சியோடு எடுத்துக்கொண்டு அறையைவிட்டு வெளியேறினான்.

நாட்கள் சில கழிந்தன.பங்காளி சுரேஸை ரகு தன் அறைக்கு அழைத்தான். “அலுவலக விடயங்கள் நிமித்தம் அவசரமாக எனக்கு வெளிநாடு செல்லும் தேவை ஏற்பட்டுள்ளது.

சென்று நான் நாடு திரும்ப பல நாட்கள் எடுக்கலாம். அதுவரை நீ நம் பிஸினஸ் விடயங்களைப் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும், எல்லா விடயங்களிலும் கண்ணும் கருத்துமாக இருக்கவேண்டும்.

ஏதும் பிரச்சினைகள் சந்தேகங்கள் இருந்தால் நம் மேனேஜரை அணுகி கேட்டுக்கொள். பண விடயங்களென்றால் நம் கணக்காளர் ராம் சாரைக் கேள். என்னோடும் அலைபேசியில் அடிக்கடி கட்டாயமாக அழைத்துப்பேசு.

பெரும்பாலும் இன்னும் இரு நாட்களில் நான் கிளம்ப வேண்டியேற்படும்.

பத்திரம் சுரேஸ்” என்றான் ரகு. அதற்கவன் “சரிங்க சார்” என்றான்.

இரு நாட்களில் ரகு அமெரிக்காவுக்கு கிளம்பினான்.

இரு மாதங்கள் கழிந்தே ரகுவால் திரும்ப முடிந்தது. பல வேலைகள் அங்கே உத்தியோகபூர்வ சந்திப்புகள்

அங்குள்ள சில நிறுவனங்களுடனான உடன்படிக்கைகள் என இன்னோரன்ன வேலைகளில், மிகவும் வேலைப்பழுவுடனே ரகுவின் அந்த இரு மாதங்களும் கழிந்தன. நாடு திரும்பிய ரகு அலுப்பு காரணமாக ஓரிரு நாட்கள் வீட்டில் ஓய்வெடுத்த பின்புதான் அலுவலகம் சென்றான்.

அலுவலகத்தில் தன் அலுவலக அறைக்கு தன் பங்காளி சுரேஸை அழைத்தான்.வந்த அவனை தன் எதிரே அமரச்செய்து “நிறுவன விவகாரங்களைப் பற்றி வினவி அறிந்தான். பின்னர்

“நான் சென்று இரண்டு மாதங்களாயிற்று.

இந்த இரண்டு மாதங்களில் உனக்கு நான் அலைபேசியில் மேற்கொண்ட ஒரு அழைப்பையேனும் நீ ஏற்று பேசவில்லை. நீ ஒரு தடவையேனும் எனக்கு அழைப்பு மேற்கொள்ளவுமில்லை. நான் உன் கைபேசிக்கு அனுப்பிய நூற்றுக்கணக்கான குறுஞ்செய்திகளில் ஒன்றுக்குக்கூட நீ பதிலளிக்கவில்லை.

அங்கிருந்து அலுவலகத்தில் விசாரித்தால் நீ பல நாட்களாக இந்தப்பக்கம் வரவில்லை என்றார்கள்.

நான் அவ்வாறு விசாரித்ததும் உனக்கென்ன நடந்ததென உன்னிடம் கேட்டறியவேயன்றி உன்மீது எந்தவொரு விடயம் தொடர்பாகவும் சந்தேகப்பட்டதால் இல்லை சுரேஸ். ஏனென்றால் நான் உன்னை முழுமையாக நம்புகிறேன்.

என்ன நடந்தது? இப்போதாவது சொல். நான் நாடு திரும்பிய பிறகும்கூட நீ என்னை காண வரவோ அழைப்பு மேற்கொள்ளவோ இல்லையே ஏனது?”

எனக்கேட்டான்.

“நான் கொஞ்சம் பிஸியாகிவிட்டேன்”

என்று வேண்டா வெறுப்புடன் கீழே பார்த்தவண்ணம் சுரேஸ் பதிலளித்தான். சுரேஸ் பதிலளித்த விதம்

செருப்பால் அடித்ததுபோன்ற உணர்வு ரகுவுக்கு. ரகு ” கடந்த இரண்டு மாதங்களும் இந்த நிறுவனத்தின் இலாபம் வெகுவாகக் குறைந்துள்ளதாக அறிந்தேன். பிஸியாக வேலைசெய்தும் அதெப்படி?

எப்படியோ இரண்டு மாதங்களாக இலாபத்தில் என் 10% பங்குகூட கிடைக்கவில்லையே?

ஏன் அது? என்ன நடக்கிறது? என்று ரகுகேட்ட விதத்தில் ரகுவுக்கு அனுதாபம் மட்டுமல்ல கோபமும் வரும் என்பதை சுரேஸ் அப்போது கண்டான்.

இருந்தும் ரகுவைப் பார்த்து

“நிறுவனத்தின் பங்காளிகள் என்றீர்கள் கடந்த இரு மாதங்களும் நிறுவனத்தின் முழு விடயங்களையுமே நான் மட்டுந்தானே பார்த்துக் கொண்டேன்,

அமெரிக்கா அங்கே இங்கே என்று உல்லாசமாகவும் பொடுபோக்காகவும் சுற்றித்திரிந்த நீங்கள் எந்த இலாபத்தில் பங்கு கேட்கின்றீர்கள்? வெட்கமாகவே இல்லையா? எனக்கூசாமல் கேட்டான் சற்று உரத்த சத்தத்துடன்.

ரகு அழுவதா சிரிப்பதா என்றுபோலும் அமைதியாக யோசிக்கவே செய்தான். சற்று

செருமியபடி ரகு

” நீ என்னிடம் வெட்கம் பற்றிப்பேசுகிறாயா?

தெருவில் பட்டினியால் என்னிடம் பிச்சை கேட்டு வந்த உன் ஆரம்பத்தை நினைத்துப்பார்.

உனக்கு உணவுக்காக சிறு தொகையைத் தந்து உன்னை நான் அன்று விரட்டிவிடாததும்

உணவுக்குப்போதிய கூலி தந்தால் எதையும் செய்வேன் என்று சொன்ன உன்னை உன் கஷ்டத்துக்கு வேலைதந்து மட்டும் உனக்குப் போதாதென நானாக நினைத்து கேடுகெட்ட உன்னை எனக்குப் பங்காளியாக சேர்த்து இலட்சங்கள் பல சம்பாதிக்க வழியொன்று ஏற்பாடு செய்து தந்ததுவும் எனக்கு வெட்கமில்லாததால்தான்!

நீ உன் சொந்தக்காலையே கடித்துவிட்டாய்.

இலட்சங்களில் இலாபம் பெற்ற நீ, அடுத்த மாதம் முதல்

மில்லியன்களில் இலாபம் பெறுமளவு

ஏற்றுமதி தொடர்பான பல வேலைகளில் அலைந்து வந்திருக்கும் என்னைப்பார்த்து பொடுபோக்கு பற்றி பாடமெடுக்கிறாயா?

உடனே வெளியேறு.

பேராசை பிடித்த உனக்கும் இந்நிறுவனத்துக்கும் இந்த நொடியிலிருந்து எந்த சம்பந்தமுமில்லை தெரிந்துகொள்.

இதுவரை நீ கணக்காளர் பிரிவிலிருந்து அதிகமாகவே பணம் எடுத்திருக்கிறாய் என்பது எனக்கு நன்கு தெரியும்.

பரவாயில்லை அதை நான் உன்போன்ற எவனுக்காவது பிச்சைபோட்டதாக நினைத்துக் கொள்கிறேன்.

உன் மீது நான் வைத்திருந்த நம்பிக்கைக்கு நல்ல பரிசு கொடுத்து விட்டாய்.

இங்கிருந்து எடுத்த பணம் முடிந்ததும் நீ பிச்சையெடுத்துப் பிழைத்துக்கொள்,

ஆனால் பிச்சையெடுக்கக்கூட இந்த தெருவுக்கு வந்து என் கண்களில் தென்பட்டுவிடாதே.

உடனே வெளியேறு.”

என்று சீறினான் ரகு.

கேட்ட சத்தத்தால் அங்கே ஊழியர்கள் அனைவருமே நடப்பதறியாது இவர்களையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க,

சுரேஸ் வெட்கத்துடன்

வெளியேறினான்.

மெனேஜரை அழைத்த ரகு

ஊழியர்களுக்கான

ஒன்றுகூடலொன்றை

உடனடியாக ஏற்பாடு செய்யுமாறு பணித்தான்.

ஊழியர்கள் அனைவரும் கூடியிருக்க அங்கே அவர்களை விழித்துப்பேசிய ரகு

சுரேஸுடனான தனது முதற்சந்திப்பு முதல் அப்போது வரைக்குமான சகல விடயங்கள் மற்றும் தன் அமெரிக்கப்பயணம் அதிற் கிடைத்த வெற்றிகள் என்பவற்றையும் தெளிவுபடுத்தினான்.

உற்சாகமாக செவிமடுத்த ஊழியர்களை நோக்கி தன் இலக்குகளையும் அவற்றை அடைந்தால் ஊழியர்களுக்கு அதிகரிக்கும் சலுகைகள் தொடர்பாகவும் எடுத்துரைக்க ரகு மறக்கவில்லை.

சுரேஸ் தன் பேராசையால் இழந்த பெருவாய்ப்புகள் பற்றி அந்த கூட்டத்தில் கிசுகிசுக்கப்பட அந்த சலசலப்புடனும் மகிழ்ச்சியுடனும் ஊழியர்களின் ஒன்றுகூடல் கலைந்தது.