தேசிய மக்கள் சக்தி நடந்து முடிந்த பொதுத் தேர்தலில் முன்னொருபோதும் இல்லாதவாறு நாடாளாவிய ரீதியில், மக்கள் ஆதரவைப் பெற்று, ஆட்சியைக் கைப்பற்றியுள்ளது. இந்நிலையில் வன்னித் தேர்தல் தொகுதியிலிருந்து தேசிய மக்கள் சக்தி இரண்டு ஆசனங்களைப் பெற்றுள்ளது. வவுனியா மாவட்டத்திலிருந்து தமிழரசுக் கட்சிக்கு ஆசனம் கிடைக்காத காரணத்தால், தமிழரசுக் கட்சியின் தேசியப் பட்டியலிலிருந்து வைத்தியர் சத்தியலிங்கம் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக நியமிக்கப்பட்டுள்ளார். சமூக செயற்பாட்டாளரும், சகல சட்டவிரோத செயற்பாடுகளுக்கெதிராக முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் செயற்பட்டு வந்த ரவிகரன் பாராளுமன்ற உறுப்பினராகத் தெரிவுசெய்யப்பட, முன்னைய பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களான செல்வம் அடைக்கலநாதனும், முன்னாள் அமைச்சர்களான காதர் மஸ்தானும், ரிசாத் பதியூதீனும் தெரிவு செய்யப்பட்டு மொத்தம் 7 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களைக் கொண்டு வன்னி தேர்தல் மாவட்டம் விளங்குகிறது.
தேர்தல் காலங்களில் ஜனாதிபதி அநுர குமார திசாநாயக்கவும், கலாநிதி ஹரிணி அமரசூரியவும் வன்னித் தேர்தல் தொகுதி மாவட்டங்களான மன்னார் , வவுனியா, முல்லைத்தீவு ஆகிய இடங்களுக்குச் சென்று, இப்பிராந்தியத்து மக்களது பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வும் , நிவாரணமும் வழங்கப்படுமென உறுதியளித்திருந்தனர். இவர்களே ஆட்சிப் பொறுப்பினை ஏற்றுள்ள நிலையில், இப்பகுதி மக்களும், தேசிய ரீதியில் அரசாங்கத்திடமிருந்து பெரும் எதிர்பார்ப்புகளைக் கொண்டுள்ளனர்.
யுத்தத்தினால் அழிவுகளையும், இன்னல்களையும் அனுபவித்த இப்பகுதி மக்கள் குறிப்பாக, விவசாயிகளும் மீனவர்களும், ஏனைய தொழில்களில் ஈடுபட்டு, நாளாந்த வருமானத்தில்’ அன்றாட வாழ்க்கை நடத்தும், பெருமளவு மக்களது தீர்க்கப்படாத இடர்கள் எவை? இவர்கள் இழந்தவை எவை? இன்று வரை அவற்றை ஏன் மீளப் பெற முடியவில்லை? அரச நிர்வாகம் இப்பிரச்சினைகளைத் தீர்க்காது பாராமுகமாக இருப்பதேன்? இவற்றைச் சீர் செய்ய அரசாங்கம் முன்னெடுக்க வேண்டிய நிருவாகச் செயற்பாடுகள் எவை? இவற்றை நிறைவேற்றுவதில் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களதும், அரசு ஊழியர்களினதும் வகிபாகம் எவை? என்று ஆராய்வதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாகிறது.
மேற்குறிப்பிட்ட மூன்று நிருவாக மாவட்டங்களை உள்ளடக்கிய வன்னியில் வாழும் மக்கள் இலங்கையின் பொருளாதாரத்திற்குப் பாரிய பங்களிப்பைச் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். நெற்பயிர்ச் செய்கை, சிறுதானியங்கள், மரக்கறி வகை, வாழை, பலா, மா, பப்பாளி போன்ற பொருளாதார முயற்சிகள் மூலம் இப்பகுதி மக்கள் , நாட்டிற்குப் பெரும் நன்மை செய்து வருகிறார்கள் . ஆனால் இவர்களது உழைப்பிற்கும், பங்களிப்பிற்கும் பிரதியீடாக, அரசாங்கம் மூலம் இவர்கள் நன்மையடைந்தார்களா என்று மதிப்பீடு செய்ய வேண்டியது காலத்தின் கட்டாயமாகிறது. இன்றைய அரசாங்கம் அறிவித்துள்ள தேசிய கொள்கைகளின் அடிப்படையில் சகலருக்கும் தரமான கல்வி, உரிய மருத்துவ சேவை உள்ளிட்ட நலன்கள் இப்பிராந்தியத்து மக்களுக்கு உடனடியாகச் சென்றடைய வேண்டியது அவசியமாகும். மனிதாபிமான அடிப்படையிலும் உள்நாட்டு யுத்தத்தினால் மோசமாக நலிவடைந்தவர்கள் என்ற அடிப்படையிலும், இவர்களின் பிரச்சினைகள் இன்றைய அரசாங்கத்தின் உடனடிக் கவனத்தை வேண்டி நிற்கிறது .
பாடசாலைகளின் மூலவளப் பற்றாக்குறை இப்பிராந்தியத்தில் மோசமான நிலையில் உள்ளது. இப்பிராந்தியத்து நகர்ப் புற பாடசாலைகள் தவிர ஏனைய பெருமளவான பாடசாலைகளில் உயர் கல்வியைப் பெறுவதற்கான வாய்ப்புக்கள் இன்மை பெரும் குறைபாடாகவே காணப்படுகிறது. கிராமப்புற மாணவர்கள் வெகு தொலைவிலிருந்து நகர்ப் புறப்பாடசாலைகளிற்குச் செல்ல வேண்டியிருக்கிறது . உரிய போக்குவரத்து வசதியின்மை காரணமாக மாணவர்கள் நகர்புறப் பாடசாலைகளுக்குச் சென்று படிக்க இயலாதுள்ளனர். கிராமப் பாடசாலைகளில் ஆசிரியர்கள் பற்றாக்குறை காணப்படுகிறது.
இன்றைய காலத்தேவைக்கேற்றவாறான விஞ்ஞானம் , கணிதம், கணினிப் பயிற்சிக்கும் ஆசிரியர்கள் இல்லாத நிலை காலதாமதமின்றி, பூர்த்தி செய்யப்பட வேண்டும் .
பொதுச் சுகாதாரம், மருத்துவ வசதிகள்
இத்துறைகளில் இப்பிராந்தியத்தில் உரிய வசதி இன்மை பெரும் குறைபாடாகவே உள்ளது. இன்றும் கூட, கடும் சுகவீனமான நோயாளர்கள் மாகாணம் கடந்து அநுராதபுரத்திற்கு அனுப்பப்படுகின்ற அவல நிலையே காணப்படுகிறது. தேசியப் பொருளாதாரத்திற்குப் பெரும் பங்களிப்புச் செய்யும் மக்கள், அரசாங்கத்திடமிருந்து அவர்களுக்கான உரிய சேவைகளை வேண்டி நிற்கிறார்கள். இவ்விடயங்களில் உரிய ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு, இன்றைய காலகட்டத்தின் தேவைகளுக்கமைவான சிகிச்சை வசதிகளும், சிகிச்சை நிலையங்களும் உருவாக்கப்பட வேண்டும்.
காணி உரித்தும், பங்கீடும்
இப்பிராந்தியத்து மக்களது காணி உரித்து, குறிப்பாக இங்கு இடம்பெற்ற. ” முப்பதாண்டுப் போரில்” பெரும் தாக்கத்திற்கு உள்ளானது . இடப்பெயர்வு காரணமாக, யுத்தத்தினால் இறப்புக்கள் ஏற்பட்டமையாலும், சட்ட உரிமையாளர்களது காணி உரித்து இழக்கப்பட்டாயிற்று. உரியவர்களுக்கு எதிராக உறுதி ஆவணங்கள் தயாரிக்கப்பட்டமையால் பலர் தமது சட்டபூர்வ நிலவுரிமையினைப் பெற முடியாதுள்ளனர். இவ்விடயம் தொடர்பில் இப்பிராந்தியத்துப் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் யுத்த காலத்தில் இடம்பெற்ற காணிப் பரிமாறல்கள் தொடர்பில் அரசு ஆணைக் குழு நியமிக்கப்படுவதனை உறுதி செய்ய வேண்டும். இவ்விடயம் தொடர்பில் சட்ட அறிஞர் சங்கத்தின் உரிய கவனத்தையும் கோர வேண்டும் .
அரசு நிறுவனங்களான வன இலாகா, தொல்பொருள் திணைக்களம் ஆகியன சட்ட ரீதியான உரிமையாளர்கள், அவர்களது காணிகளை மீளப் பெறுவதில் கடும் போக்கைக் காட்டுகிறார்கள் . இந்த அவல நிலைக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க இப்பிராந்தியத்து பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் யாவரும் ஒரு கொடியின் கீழ் இயங்குவதற்கு முன்வரவேண்டும். இப்பிராந்தியத்து விவசாயிகளும், மீனவர்களும், தொழிலாளர்களும் அவர்களிடமிருக்கும் வாக்குரிமையின் வலிமையின் அடிப்படையில், தமது பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு அழைப்பு விடுக்க வேண்டும் .
முறையற்ற காணிப்பங்கீடும், உள்ளூர் மக்களது காணி உரிமை நிராகரிப்பும்
வன்னி மாநிலத்தின் பல பகுதிகளில், குறிப்பாக செட்டிகுளம், மருதோடை, ஆதியமலை, நயினாமடு, விசுவமடு போன்ற பகுதிகளில் அரசாங்க அதிகாரிகளால் நிலப் பங்கீட்டுத் திட்டங்கள் உருவாக்கப்பட்டு ” தலத்திலா நிலக்கிழார்” ( Absentee landlords) உருவாக்கப்பட, உள்ளூர் வாசிகள், நிலவுடைமையற்ற மக்களாக்கப்பட்டார்கள். கண்டிப் பிராந்தியங்களில் பெருந்தோட்டங்கள் உருவாக்கப்படுவதற்காக , பூர்வீக சிங்களக் கிராமங்கள் கபளீகரம் செய்யப்பட்டது போன்று வன்னிப்பிராந்தியத்திலும், குறிப்பாக 1948 ,1956, 1965 ஆகிய காலப்பகுதிகளில் உருவாக்கப்பட்ட விவசாயத் திட்டங்களுக்கு உள்ளூர் மக்கள் பலியானார்கள்.
இலங்கைப் பாராளுமன்றத்தில் காலம் சென்றவர்களான பேராசிரியர் சுந்தரலிங்கம், தா.சிவசிதம்பரம் , எம்.செல்லத்தம்பு ஆகியோர் இவ்விடயம் தொடர்பில் பல தடவைகளில் பிரஸ்தாபித்துள்ளார்கள். 1970 ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் வெற்றி பெற்ற பாராளுமன்ற உறுப்பினர் செல்லத்தம்பு இனப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண வன்னி விவசாயிகள் ஆணைக்குழுவின் அவசியத்தை வலியுறுத்தி, அவ்வாறான குழு ஒன்று அமைக்கப்பட வேண்டுமெனக் கோரிக்கை விடுத்தார்.எனவே இன்றைய பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் பலர், புதியவர்களாக இருப்பதால் பழைய பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களது உரைகளை உற்று நோக்குதல் சாலவும் பொருந்தும் .
அரச சார்பற்ற நிறுவனங்களும் ஊடக மையங்களும்
சனநாயக ஆட்சியின் மெருகிற்கும், மகிமைக்கும் அரச சார்பற்ற தேசிய, சர்வதேச நிறுவனங்களும், ஊடக மையங்களும், பெரும் பங்களிப்புச் செய்வதனை அறிய முடியும்.
இந்நிலையில் பொதுமக்களது இடர்களையும். சிரமங்களையும் தெட்டத் தெளிவாக அறிக்கையிட்டு, ஆட்சியாளர்களது கவனத்திற்கு கொண்டு செல்வதன் மூலம் அரச சார்பற்ற நிறுவனங்களும் ஊடக மையங்களும் உரிய பங்காற்ற முடியும்.
குறிப்பாக யுத்த அனர்த்தங்களிலிருந்து இப்பிராந்திய மக்கள் விடுபடாது, தொடர்ந்தும் அனுபவித்து வரும் இன்னல்கள் இனிமேலும் தொடர அனுமதிக்க முடியாது என்பதனை ஊடக மையங்கள் ஆட்சியாளர்களுக்கு தெளிவாகத் தெரிவிக்க வேண்டும் .
பன்முகப்படுத்தப்பட்ட வரவு செலவு திட்டமும் கிராமிய அபிவிருத்தியும்
கலாநிதி என் . எம் . பெரேரா நிதியமைச்சராகிய 1970 ஆம் ஆண்டின் பொதுத்தேர்தலின் பின்னரே இலங்கையின் பொதுநிதியின் செயற்பாடுகள் மாவட்ட அடிப்படையில் பன்முகப்படுத்தப்பட்டமை கண்கூடு. அதே காலத்தில் இலங்கையின் பொது நிர்வாக வரலாற்றில் முதன் முறையாக, திட்டமிடல் அமைச்சு உருவாக்கப்பட்டு, பேராதனைப் பல்கலைக்கழகத்து பொருளியல் துறைப் பேராசிரியர் எம்.டி . குணசேகர, அதன் செயலாளராக்கப்பட்டு, பொருளாதார வளர்ச்சிக்கும், கிராமிய அபிவிருத்திக்கும் புதிய அணுகுமுறை மேற்கொள்ளப்பட்டது. ஆயினும் இன்றைய ஆளும் தரப்பின் பிரதான பங்காளியான மக்கள் விடுதலை முன்னணி, அன்று மாற்றுக் கருத்துக்களை கொண்டிருந்ததுடன்,
அன்று பதவியேற்றிருந்த, மக்கள் விடுதலை முன்னணியின் இடதுசாரிக் கட்சிகளான லங்கா சமசமாஜக் கட்சி, இலங்கை கொம்யூனிஸ்ட் கட்சி என்பவற்றினது சித்தாந்தங்களிலிருந்து வேறுபட்டதும், முரண்பட்டதுமான தத்துவத்தினடிப்படையில் செயற்பட முற்பட்டது.
இதன் விளைவாக 1971 ஏப்ரல் மாதத்தில் கிளர்ச்சி ஏற்பட, பதவியிலிருந்த அரசினது செயற்பாடுகள் சில காலம் தடைப்பட்டிருந்தன.
இந்நிலை இந்திய அரசினது உதவிகளோடு கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வரப்பட்டதுடன், நாட்டு நிர்வாகம் இயல்பு நிலைக்கு திரும்பியது . இன்று பன்முகப்படுத்தப்பட்ட வரவு செலவு திட்டம், மாவட்ட ரீதியில் அரசியல் தலைவர்களதும், நிருவாகிகளதும், பொதுமக்களதும் கவனத்திற்கும், அக்கறைக்கும் உட்பட்ட விடயமாக மாறிவிட்டது. ஆயினும், இவ்வாறான வரவு செலவு திட்டத்தின் மூலம் இலங்கையின் பெரும் பகுதியான கிராமிய மக்கள் உரிய நன்மைகளை அடைந்து கொண்டார்களா என்பது கேள்விக்குறியாகவே காணப்படுகிறது. இன்றும் கூட கிராமியப் பிராந்தியங்களதும் உள்ளூர்த் தலைவர்களும், பொது அமைப்புக்களான கமநல சேவைப் பிரிவு, கமக்காரர் அமைப்புக்கள், கிராமிய அபிவிருத்திச் சங்கங்கள், மகளிர் அமைப்புக்கள் பிரதேச சபைகள் என்பனவும் பன்முகப்படுத்தப்பட்ட வரவு செலவு திட்டத்தின் மூலம் அடையக்கூடிய நலன் பற்றிய விளக்கங்கள் போதியளவு, நலன் பெறுவோருக்கு கிடைப்பதில்லை.
உத்தேச செலவினங்கள் தயாரிப்பு என்பது உள்ளூர் சமூக பொருளாதார பிரச்சினைகளைப் பற்றியோ, தேவைகள் பற்றியோ எந்தப் புரிதலுமற்ற அதிகாரிகளிடம் விடப்படுகிறது.
உள்ளூர்த் தலைவர்களும், சமூக செயற்பாட்டாளர்களும் அவ்வாறான நிலையிலேயே காணப்படுகிறார்கள். வன்னி மாநிலத்தில் இந்நிலையை மாற்றுவதற்கு உடனடியாக மாற்று வழிமுறைகள் கண்டறியப்பட்டு, இவ்விடர்கள் களையப்படுவது, பன்முகப்படுத்தப்பட்ட வரவு செலவு திட்டத்தின் நோக்கங்களையும், தேவைகளையும் இலகுவாக அடைந்து கொள்ள வழிவகுக்கும்.
சில வழிமுறைகள்
1 . இன்றைய மாவட்ட அபிவிருத்திக் குழு முறைமை முற்றாக மாற்றியமைக்கப்பட்டு, மாவட்ட பேராயம் (District assembly) முறை உருவாக்கப்படுவது பற்றி கலந்துரையாடப்பட்டு சமூக நலன் சார்ந்த முடிவுகள் எடுக்கப்பட வேண்டும். இப்பேராயத்தில், பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள், மாகாண சபை உறுப்பினர்கள், உள்ளூராட்சிச் சபைகளது பிரதிநிதிகள், கல்வி, சுகாதாரம், கமநலசேவை அமைப்புக்கள், மீனவர் சங்கங்களது பிரதிநிதிகள் அங்கத்துவம் வழங்கப்பட்டு, பன்முக வரவு செலவு திட்டமும் அதன் பொறிமுறையும் பரிணாம வளர்ச்சி காணப்பட முயற்சிக்க வேண்டும் .
இன்றுள்ள மாவட்ட அபிவிருத்திக் குழு முறைமை காலவதியாகிவிட்ட ஒன்றாகவே காணப்படுகிறது. மேலே கூறப்பட்டவாறு, சீர்திருத்தம் செய்வது மட்டுமே, சனநாயக ஆட்சி முறையின் நலன்கள் மாறுபட்ட ரீதியாக மக்களைச் சென்றடைவதனை உறுதிப்படுத்த முடியும். அவ்வாறு செய்யாதவரை இன்றைய மாவட்ட அபிவிருத்திக் குழு முறைமையும், குடியேற்ற ஆட்சி காலத்து, கச்சேரி முறைமையின் பதிலீடாக மட்டுமே அமையும்.
2 . இன்றைய மாகாண சபையும் கிராமிய அபிவிருத்தியும்
மாகாண சபைகள் உருவாக்கப்பட்டதிலிருந்து இன்று வரையான வரலாற்றை அவதானிக்கையில் “யானைப் பசிக்கு சோளப்பொரி” போட்ட கதையாகவே காணப்படுகிறது. மாகாண சபைகளது எதிர்காலம் நிச்சயமற்றதாக காணப்படும் சூழ்நிலையில் இவ்விடயம் தொடர்பில் ஏற்கனவே சகல அரசியற் தரப்பினர்களிடமிருந்தும் குறிப்பாக கல்வித்துறை, நிருவாகத்துறை சார்ந்தவர்களிடமிருந்து பலவகையான அபிப்பிராயங்கள் தெரிவிக்கப்பட்டாயிற்று. ஆகவே, புதிய அரசியற் சட்டம் வரைவதற்கான அரசியற் சூழ்நிலை உருவாகும் வேளையில் கிராமிய அபிவிருத்தி மாகாண சபைகள் ஆற்றக்கூடிய பங்கு, வகிபாகம் என்பன பற்றி ஆய்வுகள் மேற்கொண்டு, உரிய நிருவாக வழிமுறைகள் இணைக்கப்பட வேண்டும்
சந்திரசேகரம் பரமலிங்கம்
