ஏங்கித் தவிக்குதடி என்மனசு

பாடிப் பறந்த சின்னப் பூவே
கூடு விட்டுப் பறந்தது ஏனோ

வாடிப் போனது என் மனது
சோடி இன்றித் தவிக்கிறேன் நானும்

கோடு தாண்டிப் போனாயோ நீயும்
வேலி தாண்டி என்னை மறந்தாயோ
—
வாடும் என்னிதயம் தாங்குமா வலிகள்
காடும் என்னை அழைத்திடும் மாயமே

தூங்கி ரொம்ப நாளாச்சு நானே
துயில் கொள்ள மறுக்கும் நெஞ்சமே

பாடும் கீதம் இசையில் ராகமே
கூவும் குயிலும் வசந்த காலமே

காயம் கொண்ட மனதும் ஆறாதே
வாழும் காலம் பகையும் தீராதே

நாளும் பொழுதும் முடிந்து போனாலும்
நானும் நீயும் சேர வழியென்ன

விண்ணும் வானும் சேரும் காலம்
இரவும் பகலும் கூடுமா நேசம்

உவமை தந்து உறக்கம் தீண்டுமா
விழிகள் நனைந்து கண்ணீர் தீருமா

வாழ்க்கை என்ன மந்திரம் தானே
கேட்ட வரணும் கிடைக்காது தானோ

கொடுத்த வாக்கும் பலிக்காது போல
போனவளும் வருவாளோ என்னைத் தேடி