42
அன்பே நீ எங்கே
காத்திருந்தே தேய்கிறதடா!
நோயைப்போல நானாகி
உன் வரவே மருந்தென
விழிமேல் வழிப்பார்க்கிறேனடா!
நிமிடங்கள் விரைய நேரங்கள் ஓட
நாட்கள் மறைந்தே விட
வயதேறி விட வருடமும் மாறிடுதே
நீ வருவாயென இப்போதும்
அப்போதுமாய்
காத்திருந்தே
ஏமாற்றமே பிறப்பாகிடுதடா !
ஏனிந்த தாமதமோ
பொறுமையோடு நகர்கிறதடா.
வருவாயென்றும்
வாழ்வும் மாறிடுமென
நான் உன்னை நினைத்தடா!
–