தயவுறும் தார கையே நீ
தருமொழி நிலவுடன் சேர்ந்து,
புவியது ஒளிர்ந்திடும் வண்ணம்,
புன்னகை புரிவது அழகு !
இமை திற விழிகள் வானில்,
எமதுயர் கிராமியம் மலர
செகமது உழைத்திட வேண்டும்- நீ
சிரிப்பினைச் சிந்திட வேண்டும்!
மாடுகள், கன்றுகள், இடையர்
மாசுறா பால், தயிர் ,மோரு
கேடுக ளில்லா வாழ்வு
கேட்பது மனிதரின் நாட்டம்
தேடுயர் செல்வங்க ளெல்லாம்,
சேர்ந்தது கிராமிய வாழ்வாம்,
பாடுறும் வளங்களை யுற்று
பாரினில் கிராமிய மோங்கும் !
வயல் வெளி கதிர்களைச் சார்ந்து,
வாழ்ந்திடும் நாடது நாடே !
அயல் வெளி மீன்பிடி ஆறு
ஆற்றுமை தருவதும் ஊரே!
கயல் முர லாம்பல் கொடுவா,
கறியுறும் மக்களின் தேவை
முயல்வது போக்கும் தாழ்வு- நாம்
முதன்மை அடைந்திடும் வாழ்வு!
பனி மழை தருவதும் சுகமே !
பார் மழை வருவதும் வரமே!
கனி மரம் தோப்புக ளென்று,
காற்றுறும் காலமும் நலமே!
நனி சுகமெல்லாம் கொண்ட,
நமது கிராமியம் காப்போம்,
அமைவுறும் வாழ்வது ஓங்க- நாம்
உழைத்து வளங்களைச் சேர்ப்போம்!
பார்த்து சிரித்திடும் கதிர்கள்,
பச்சைத் தளையுறும் பயிர்கள்,
சேர்த்து விளைத்திடும் செல்வம்,
சீரிய கிராமியம் காணும் !
ஊர்க்கு செழிப்பது உண்டு’
உண்மை நிலையிது என்று,
பார்க்கும் மானிடம் சொல்லும் !
பாரினில் கிராமியம் வெல்லும்!
வாழ்வுறும் கிராமிய மோங்கி
வளர்ந்து சிறந்திடும் வீடு,
நாளுறும் உழைப்பினை தாங்கி
நலிவினைக் களைந்திடும் நாடு !
தோளுறும் செல்வங்களெல்லாம்
துயரினைப் போக்கிடும் கூடு- நம்
நாள் கழிந்தேகிடும் வாழ்வு
நலமுற உயரத் தேடு !
