தேர்தல் வருடமான 2024ஆம் ஆண்டில் தேசிய ரீதியிலான தேர்தல்களுக்கு அப்பால், கட்சியொன்றின் தலைமைத்துவத்துக்கான தேர்தலும் மக்கள் மத்தியில் குறிப்பாகத் தமிழர்கள் மத்தியில் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
1949 ஆம் ஆண்டு உருவாக்கப்பட்டு பல தசாப்தங்களாக இலங்கைத் தமிழர்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் கட்சியாகவுள்ள இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியின் தலைமைத்துவத்தைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கான தேர்தல் பலரின் கவனத்தை ஈர்த்துள்ளது. இன்றைய தினம் ஞாயிற்றுக்கிழமை திருகோணமலை நகரசபை மண்டபத்தில் நடைபெறவுள்ள தேர்தலில் வெற்றி பெறுகின்ற நபரே அக்கட்சியின் புதிய தலைவராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவார்.
இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியைப் பொறுத்தவரையில் தேர்தலொன்றின் ஊடாக கட்சியின் தலைவர் தேர்ந்தெடுக்கப்படும் முதலாவது சந்தர்ப்பமாக இது அமையும் என்பதே அரசியல் அவதானிகளின் கருத்தாக உள்ளது.
இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியின் கடந்தகால வரலாற்றை நோக்குவோமாயின், மலையகத் தமிழரின் குடியுரிமையைப் பறித்த இலங்கை குடியுரிமைச் சட்டத்தை ஏற்றுக் கொண்டது தொடர்பான கருத்து வேறுபாடுகளின் அடிப்படையில், எஸ். ஜே. வி. செல்வநாயகம் தலைமையில் அகில இலங்கைத் தமிழ்க் காங்கிரசிலிருந்து வெளியேறிய அணியினரால், டிசம்பர் 1949 இல் யாழ்ப்பாணம், மாவிட்டபுரத்தில் உருவாக்கப்பட்டதே இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியாகும்.
ஒற்றையாட்சி முறை இலங்கையில் தமிழர் உரிமையுடன் வாழ்வதற்கு உகந்ததல்ல என்று கூறி தமிழரசுக்கட்சி கூட்டாட்சிக் கோரிக்கையை முன்வைத்தது. 1956 ஆம் ஆண்டு முதல் இலங்கையின் கட்சி அரசியல் வரலாற்றில் இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சி தனக்கென தனியானதொரு அடையாளத்தைப் பேணி வந்தது.
1965 இல் நடைபெற்ற தேர்தலின் பின்னர் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி அமைத்த அரசாங்கத்தில் தமிழரசுக் கட்சி இணைந்து கொண்டு ஒரு அமைச்சர் பதவியையும் பெற்றுக் கொண்டது. எனினும் அவர்கள் எதிர்பார்த்ததற்கு மாறாக ஐ.தே.க அரசாங்கமானது கொடுத்த வாக்குறுதிகள் எதையும் நிறைவேற்றாமையினால் தமிழரசுக்கட்சி அரசாங்கத்திலிருந்து விலகிக் கொண்டது.
1970 இல் நடைபெற்ற தேர்தல் ஸ்ரீமாவோ பண்டாரநாயக்கவின் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி, மற்றும் இடதுசாரிக் கட்சிகள் இணைந்த ஐக்கிய முன்னணியைப் பதவிக்குக் கொண்டு வந்தது. இந்தப் பதவிக்காலத்தில் புதிய குடியரசின் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்கிய ஐக்கிய முன்னணி அரசு, முன்னைய அரசியல் சட்டத்தில் சிறுபான்மையினருக்கு வழங்கப்பட்டிருந்த பாதுகாப்புகளை நீக்கியதுடன், சிங்கள பௌத்த மக்களின் அதிகாரத்தை வலுப்படுத்தியதாகக் கூறித் தமிழரசுக் கட்சியும் எனைய தமிழ்க் கட்சிகளும் ேமற்கொண்ட நடவடிக்கைகள் பயனற்றுப் போயின.
இந்த நிலையில் தங்களுடைய எதிர்ப்பு அரசியலைக் கைவிட்டு ஒண்றிணைந்து போராடத் தமிழரசுக் கட்சியும், தமிழ்க் காங்கிரஸ், இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரஸ் போன்ற தமிழ்க் கட்சிகளும் முன்வந்தன. இதன் விளைவாக எஸ். ஜே. வி. செல்வநாயகம், ஜீ. ஜீ. பொன்னம்பலம், சௌமியமூர்த்தி தொண்டமான் ஆகியோரைக் கூட்டுத் தலைவர்களாகக் கொண்டு தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி தாபிக்கப்பட்டது.
இதன் பின்னர் சகல அரசியல் நடவடிக்கைகளும் மேற்படி கூட்டணியின் சார்பிலேயே நடைபெற்றன. இதனால் தமிழரசுக் கட்சி பெயரளவிலேயே இருந்து வந்தது. இவ்வாறான பின்னணியில் 2001 ஆம் ஆண்டு இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சி மற்றும் முன்னாள் போராளி அமைப்புக்களாக இருந்து பின்னர் அரசியல் கட்சிகளாக மாறிய மேலும் சில கட்சிகளும் ஒன்றிணைக்கப்பட்டு தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது.
தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு தேர்தல்கள் ஆணைக்குழுவில் பதிவு செய்யப்படாத கட்சியாக இருப்பதால் தேர்தல் காலத்தில் இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியின் சின்னத்திலேயே வேட்பாளர்கள் போட்டியிட்டனர்.
2009 ஆம் ஆண்டு யுத்தம் முடிவடைந்த பின்னர் இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சி, புளொட், ரெலோ ஆகிய கட்சிகள் கூட்டமைப்பாகச் செயற்பட்டு வந்தாலும், கட்சிகளுக்கிடையில் கருத்து வேறுபாடுகள் தொடர்ந்தே வருகின்றன. கடந்த காலங்களில் போராளி அமைப்புகளாக இருந்து பின்னர் அரசியல் கட்சிகளாக மாறியவற்றை விட தம்மைத் தனியானதொரு அடையாளமாக மக்கள் மத்தியில் நிறுத்திக் கொள்வதற்கு இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சி முயற்சிகளை எடுத்திருந்தது.
தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பின் பங்காளிக் கட்சிகளுக்கிடையில் மாற்றுக் கருத்துக்கள், முரண்பாடுகள் இருந்தாலும் அவர்கள் தொடர்ந்தும் கூட்டமைப்பாக விசேடமாக மூத்த அரசியல்வாதி இரா.சம்பந்தனின் தலைமையில் கூட்டணியாக இணைந்து செயற்பட்டு வருகின்றனர். தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்புக்குள் பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் பிளவுகள் ஏற்பட்டபோதும், அதனை ஒருங்கிணைக்கும் பொறுப்பை இரா.சம்பந்தன் சிறப்பாக முன்னெடுத்து வந்தார். மற்றுமொரு சிரேஷ்ட அரசியல்வாதியான மாவை சேனாதிராஜா இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியின் பொதுச்செயலாளராகக் கடமையாற்றி வந்த நிலையில், 2014 ஆம் ஆண்டு அதன் தலைவராகத் தெரிவு செய்யப்பட்டார்.
இவ்வாறான நிலையில், கட்சியின் தலைமைத்துவம் தொடர்பில் உறுப்பினர்களுக்கிடையில் திரைமறைவுப் போட்டியொன்று நீண்ட காலமாக நிலவி வந்தது. அடுத்த தலைவர் யார் என்பதில் ஒரு சில உறுப்பினர்கள் தாமேதான் தலைவர் என்ற நிலைப்பாட்டில் செயற்படத் தொடங்கினர். இந்த நிலையிலேயே தலைவர் பதவிக்குப் போட்டியிடப் போவதாகப் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களான எம்.ஏ.சுமந்திரன், சிவஞானம் சிறிதரன் மற்றும் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் சீனித்தம்பி யோகேஸ்வரன் ஆகியோர் விண்ணப்பித்திருந்தனர்.
இந்த அறிவிப்பைத் தொடர்ந்து கட்சியின் ஒற்றுமை குறித்து சந்தேகம் எழுந்தது. இவ்வாறு போட்டி நிலைமை உருவானால் கட்சி பிளவுபட்டுவிடும் என சிரேஷ்ட உறுப்பினர்கள் கவலையுற்றனர். இதனால் கடந்த வாரம் தலைமைத்துவத்துக்குத் தேர்தல் நடத்தப்பட வேண்டுமா இல்லையா என்பது தொடர்பில் உயர்மட்டத்தில் கலந்துரையாடப்பட்டது.
எனினும், இணக்கப்பாடு எதனையும் எட்ட முடியாத சூழ்நிலையில், தேர்தலை நடத்துவதற்குத் தீர்மானிக்கப்பட்டது. இதற்கிடையில் தற்போதைய தலைவர் மாவை சேனாதிராஜாவையே மீண்டும் தலைவர் பதவியில் தொடரச்செய்ய வேண்டும் என்ற விருப்பத்தை மூத்த தலைவர் இரா.சம்பந்தன் தெரிவித்துள்ளார். இருந்தபோதும் அதற்குப் பெரும்பாலானவர்கள் உடன்படவில்லையெனத் தெரியவருகிறது.
தலைமைப் பதவிக்கு தேர்தலொன்றை நடத்தித் தெரிவு செய்வது கட்சியின் ஜனநாயகப் பண்பை வெளிப்படுத்துவதாக அமைந்து விடும் என அப்பதவிக்குப் போட்டியிடுவோர் கூறியுள்ளனர். அது மாத்திரமன்றி, தலைமைப் பதவிக்குப் போட்டியிடும் உறுப்பினர்கள் தமக்கு ஆதரவான கடும் பிரசாரங்களைக் கட்சி உறுப்பினர்கள் மத்தியில் முன்னெடுத்துள்ளனர்.
பாராளுமன்ற உறுப்பினர் எம்.ஏ.சுமந்திரனைப் பொறுத்தவரையில் சட்டத்துறையில் நிபுணத்துவம் பெற்ற ஒருவர் என்பதுடன், சிறந்த சர்வதேச உறவுகளைக் கொண்ட நபராகவும், தமிழ் மக்களின் பிரச்சினைகளைத் தென்பகுதித் தலைவர்களுக்கு எடுத்துச் சொல்லக்கூடிய மொழியாற்றல் மிக்கவராகவும் காணப்படுகின்றார். சுமந்திரன் எம்.பி மும்மொழிப் புலமை மிக்கவர். ஆழமான அறிவு நிறைந்தவர். எந்தவொரு விவாதமேடையிலும் தனிநபராக நின்று சாதிக்கும் ஆளுமை நிறைந்த அரசியல்வாதி சுமந்திரன் ஆவார். அத்துடன் மற்றைய அரசியல்வாதிகளுடனான தொடர்பில் சாதுரியமாக செயலாற்றும் பக்குவமும் நிறைந்தவர் அவர்.
மறுபக்கத்தில் அவரை எதிர்த்துப் போட்டியிடும் சிறிதரன், மக்களின் பிரச்சினைகளை அதிகம் பாராளுமன்றத்தில் பேசுபவராகவும், தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான அநீதிகளைத் தட்டிக் கேட்பவராகவும் காணப்படுகின்றார். பாராளுமன்ற சபை அமர்வுகள் மாத்திரமன்றி, குழுக்களின் அமர்வுகளிலும் பங்கேற்கும் ஓர் உறுப்பினராகவும் அவர் காணப்படுகின்றார்.
இவர்களில் யாருக்கு ஆதரவு அதிகம் கிடைக்கின்றதோ அவர் தமிழரசுக் கட்சியின் தலைவராவதற்கான வாய்ப்புக் கிடைக்கும்.
எனினும், இவர்களில் யார் தலைவராகத் தெரிவு செய்யப்பட்டாலும் இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சி பிளவு அடைவதற்கான வாய்ப்புக்களே தென்படுவதாக அரசியல் அவதானிகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். இந்த உள்வீட்டுப் போரானது தமிழ் மக்கள் மத்தியில் ஒருவித கவலையைத் தோற்றுவித்துள்ளது. தமிழினத்தின் அரசியல் ஒற்றுமை குலைந்துவிடக் கூடாதென்பதே தமிழ் மக்களின் முக்கிய கவலையாகும்.
கட்சி ஏற்கனவே இரு பிரிவுகளாகப் பிரிந்துள்ள நிலையில், இந்தத் தேர்தலுடன் யாராவது ஒருவர் தலைவராகும்போது மற்றைய தரப்பு அதற்கு ஆதரவாக இல்லாமல் முரண்பட்டு செயற்படுவதற்கான ஆபத்து உள்ளது என்று அரசியல் நோக்கர்கள் கூறுகின்றனர். இதனால் கட்சி பிளவுபடும் என்பது மூத்த தலைவர்களின் கவலையாக உள்ளது.
எனவேதான், தேர்தல் இன்றி ஏகமனதாகத் தலைவர் ஒருவரைத் தெரிவு செய்ய வேண்டும் என்ற கருத்தை தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் பாராளுமன்றக் குழுத் தலைவர் இரா.சம்பந்தன் தெரிவித்துள்ளார். இருந்தபோதும், கட்சியில் ஜனநாயகம் நிலைநாட்டப்பட வேண்டும் என்பதைப் போட்டியிடும் தரப்பினர் வலியுறுத்தி வருகின்றனர்.
அதேநேரம், இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியை உள்ளடக்கியதாகவே தமிழத் தேசியக் கூட்டமைப்பு காணப்படுவதால், புதிய தலைவராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படும் நபரைப் பொறுத்தே தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு தொடர்ந்தும் கூட்டணியாகச் செயற்படுவதா என்பதும் தீர்மானிக்கப்படலாம்.
பங்காளிக் கட்சிகளை ஒன்றிணைத்து செயற்படக் கூடிய ஒருவர் தெரிவு செய்யப்படுவாரேயானால், அவர் தமிழ் மக்களின் சார்பில் பலமான பேரம் பேசும் சக்தியை உருவாக்கக் கூடியவராக இருப்பார்.
தமிழ் மக்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் கட்சிகளைப் பொறுத்தவரையில் அவை தமக்கிடையிலான ஒற்றுமையை வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டியது காலத்தின் தேவையாகும். கடந்த காலங்களில் இதற்கான ஒரு சில முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டிருந்தாலும் அவற்றைத் தொடர்ந்தும் முன்கொண்டு செல்ல முடியாத நிலைமை ஏற்பட்டது நாம் அனைவரும் அறிந்த விடயமாகும்.
இவ்வாறான பின்னணியில், இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியின் தலைமைத்துவத்துக்கு தேர்தல் நடத்தப்பட்டு அதன் அடிப்படையில் ஒருவர் தெரிவு செய்யப்பட்டால், அவ்வாறு தெரிவு செய்யப்பட்ட நபருக்கு கட்சியின் ஏனைய உறுப்பினர்கள் ஒத்துழைப்பு வழங்குவது மிகவும் அவசியம். அதேநேரம், தமிழரசுக் கட்சியானது ஏனைய தமிழ்க் கட்சிகளையும் ஒன்றிணைத்து பரந்த கூட்டணியொன்றை உருவாக்கி தமிழ் மக்களுக்கான அரசியல் சூழலை வலுப்படுத்த வேண்டும் என்பதும் முக்கியமாகின்றது.
