ஒரு பானை சோறு

குயவன் வனைந்து வைத்த
வனப்பான பானை
அடுக்களையை
அலங்கரித்துக் கொண்டிருக்கும்
ஒரேயொரு அலங்காரப்
பொருள் அதுதான்
எங்கள் வயிற்றுக்கும் அதற்கும்
சிறிதளவும் வித்தியாசமில்லை
அதன் வாயும்
எங்கள் வயிறும்
நிரம்பியதேயில்லை
மூன்று வேளையும்
வெண்முகம் காட்டும் பானையை
எட்டி எட்டிப் பார்த்ததுண்டு
மூச்சைவிட
பானையை
நிரப்புவதற்கு ஏதுமில்லை
கறுப்புச் சாயம்
இல்லை என்றாலும்
அம்மா சுத்தம்
செய்யத் தவறியதேயில்லை
“பானையைக்
கழுவவில்லை என்றால்
திருமகள் வரமாட்டாளாம்”
அடிக்கடி அம்மா
சொல்வதுண்டு
ஏப்பம் வரும் போதெல்லாம்
உண்டுவிட்டதாக ஒரு திருப்தி
ஒருமுறையேனும்
நிரம்பிவிடட்டும்
வனப்பான பானையும் வயிறும்.